- Egregius
- ē-grĕgĭus, a, um ( sup.: mulier egregiissimă formă, Pac. ap. Prisc. 3, p. 600 fin. P.; Rib. Fragm. Trag. p. 105:I.
egregiissime grammatice,
Gell. 14, 5, 3.— Vocat.:egregi or egregie,
Gell. 14, 5, 1 sq. ), adj. [ex-grex, Corss. Ausspr. 1, 504; hence, chosen from the herd, i. e.], distinguished, surpassing, excellent, eminent (for syn. cf.: praeclarus, eximius, divinus, magnificus).In gen. (class.):II.in procuratione civitatis, egregius,
Cic. de Or. 1, 49, 215; cf.:in bellica laude,
id. Brut. 21, 84:in aliis artibus,
Sall. J. 82, 2:vir,
Cic. Lael. 19, 69:civis,
id. Brut. 25, 95:poëta,
id. de Or. 1, 3, 11:senatus,
Liv. 2, 49:par consulum,
id. 27, 34:Caesar,
Hor. C. 1, 6, 11; 3, 25, 4 et saep.:et praeclara indoles ad dicendum,
Cic. de Or. 1, 29; cf. id. Phil. 1, 1, 2; Tac. Or. 9:forma,
Ter. And. 1, 1, 45; cf.facies,
id. Phorm. 1, 2, 50:colores, odores,
Lucr. 5, 739; Cic. Fin. 2, 20, 64:corpus,
i. e. exceedingly beautiful, Hor. S. 1, 6, 67; Ov. Tr. 5, 13, 14:os,
id. H. 4, 78 et saep.:virtus,
Caes. B. G. 1, 28, 5:fides,
id. ib. 1, 19, 2:voluntas in se,
id. ib. 5, 4, 3:victoria,
Liv. 2, 47 et saep.:vir bello egregius,
Liv. 5, 47; cf. id. 7, 6; Tac. Agr. 14; Ov. M. 5, 49.—With gen.:animi,
Verg. A. 11, 417; so, fati mentisque Stat. Th. 3, 99:linguae,
Sil. 5, 77:egregii juvenum,
Stat. Th. 2, 152.—In the neutr. subst.:ut alia magna et egregia tua omittam,
Sall. J. 10, 2:postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi videt,
for distinguished acts, Tac. A. 14, 60; cf. the foll.—Post - Aug., esp. of rank and consequence, distinguished, illustrious, honorable:(α).si te privatus adoptarem, et mihi egregium erat Gnaei Pompeii subolem in penates meos asciscere, et, etc.,
Tac. H. 1, 15; cf.:idque et sibi et cunctis egregium,
id. A. 3, 6.— Subst.: ēgrĕgĭum, ii, n.:egregium publicum,
the public honor, Tac. A. 3, 70 fin. —Hence, Egrĕgĭus, ii, m., a title of public officers in high station, similar to His Excellency, Cod. Th. 6, 22, 1; and:Vir Egregius,
Inscr. Grut. 89, 4; 345, 3 et saep.; cf. Lact. 5, 14 fin. —Hence, adv.: ēgrĕgĭe, excellently, eminently; surpassingly, exceedingly, singularly; uncommonly well (cf.: eximie, unice, praesertim; praecipue, maxime, potissimum, etc.).With verbs:(β).studere (opp. mediocriter),
Ter. And. 1, 1, 31:pingere, fingere,
Cic. Brut. 73 fin.:loqui,
id. Fin. 2, 6 fin.:vincere,
brilliantly, Liv. 21, 40; cf.absolvi,
id. 9, 26 et saep.—Far more freq.,With adjectives: egregie cordatus homo, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18 (Ann. v. 335 ed. Vahl.):(γ).fortis et bonus imperator,
Cic. de Or. 2, 66, 268:subtilis scriptor,
id. Brut. 9:munitum oppidum,
Caes. B. G. 2, 29, 2; cf. id. ib. 5, 9, 4; 5, 11, 7 et saep.—Absol., as an expression of assent, applause, etc.:egregie, Caesar, quod lacrimas parentum vectigales esse non pateris,
Plin. Pan. 38, 3; cf. Suet. Vit. 10.— Comp.:egregius cenat,
Juv. 11, 12.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.